Δυστυχώς γι'αυτό το Πάσχα δεν είχα κανένα άλλο βιβλίο να διαβάσω παρά μόνο μερικές τελευταίες σελίδες από "Το ημερολόγιο". Είχα ήδη δει την ταινία και ήθελα από περιέργεια να διαβάσω και το βιβλίο. Αλλά από ότι συνειδητοποίησα προτίμησα την ταινία.
Η ιστορία ξεκινάει από το τέλος από ότι παρουσιάζεται στην κινηματογραφική μεταφορά και ομολογώ πως όντως σε ταξιδεύει σε άλλη εποχή. Όχι τόσο από το τρόπο γραφής του Sparks, αλλά περισσότερο επειδή μου θύμισε ρομάντζο. Ξέρετε, αυτά τα μικρά βιβλιαράκια γεμάτα με ερωτισμό. Το συγκεκριμένο βιβλίο όμως έχει και κάποια στοιχεία που το κάνει να μην κατατάσσεται σε αυτό το είδος. Μου άρεσε πολύ η σκηνή της βαρκάδας και γενικά ο τρόπος με τον οποίο ο συγγραφέας συνδέει τους πρωταγωνιστές του με το ειδυλλιακό τοπίο. Σαν να θέλει να το εισάγει ως ένα κύριο στοιχείο της ιστορίας του που θα την αναβαθμίσει ολοκληρωτικά. Και νομίζω πως το πετυχαίνει.
Βέβαια, από μόνο του δεν είναι βιβλίο για ας το πω "σοβαρούς'' αναγνώστες, αλλά περισσότερο ένα ελαφρύ ανάγνωσμα πολύ ευχάριστο και ιδιαίτερο. 
 Δυστυχώς (και ντροπή μου) επηρεάζομαι ιδιαιτέρως από την ταινία οπότε δεν μπορώ να κρίνω αντικειμενικά. Οπότε το αφήνω σε εσάς.
Καλή Ανάσταση!

Λίγα λόγια:

Πόσα μπορεί ν’ αντέξει η αγάπη;
Ο Νόα Καλχούν έχει μόλις επιστρέψει στη γενέτειρά του ύστερα από τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο αποφασισμένος να πραγματοποιήσει το όνειρό του: να αναπαλαιώσει μια παλιά αγροικία και να ξαναβρεί την εσωτερική του γαλήνη κοντά στη φύση. Όμως τον νου του κατακλύζει η σκέψη ενός πανέμορφου κοριτσιού που ερωτεύθηκε πριν από δεκατέσσερα χρόνια, ενός κοριτσιού που αιχμαλώτισε την καρδιά του όπως καμιά άλλη. 
Όταν όμως οι αναμνήσεις του παίρνουν σάρκα και οστά, όταν η Άλι εμφανίζεται αναπάντεχα μπροστά του, το πάθος που σιγόκαιγε μέσα τους παίρνει ξανά φωτιά. Υπάρχουν τόσα εμπόδια για να έχει η ιστορία τους ένα ευτυχισμένο τέλος, ωστόσο η μοναδική δύναμη που τους δίνει η αγάπη τους δεν τους επιτρέπει να εγκαταλείψουν το όνειρό τους.