Βιβλία

Sam Lloyd: Το Δάσος της Μνήμης

6:58:00 μ.μ.

 Μόλις τελείωσα το συγκεκριμένο βιβλίο και γράφω αυτό το άρθρο πριν μου φύγει όλος ο ενθουσιασμός. Και καλά διαβάσατε, γιατί μου άρεσε πάρα πολύ. 
 Γνώριζα ότι ήταν θρίλερ, αλλά δεν περίμενα να με συνταράξει τόσο πολύ και ξαφνικά. Σίγουρα είναι από αυτά τα βιβλία που όλα εξ' αρχής σου φαίνονται φυσιολογικά και εν τέλει συμβαίνει κάτι και μένεις με το στόμα ανοιχτό. Οπότε για να μην φλυαρώ και υπερβάλλω, θα σας πω δύο λόγια.
 Πρόκειται για την απαγωγή της δεκατριάχρονης Ελίσα Μιρζόγιαν και τον εγκλεισμό της σε ένα σκοτεινό κελάρι στο Δάσος της Μνήμης. Η Ελίσα δεν γνωρίζει τίποτα για τον απαγωγέα της παρά μόνο ότι αν τηρήσει τους κανόνες του, μόνο τότε θα επιβιώσει. Ο γιος του, ο Ελάιτζα, την επισκέπτεται συχνά, δεν ξέρει κανένα άλλο μέρος εκτός από το Δάσος και σίγουρα είναι έξυπνο και ιδιαίτερο παιδί. Ωστόσο και η ίδια η Ελίσα είναι πανέξυπνη και θα κάνει τα πάντα για να γλιτώσει από αυτό. 
 Από αυτό το σημείο και μετά θα θεωρήσετε πως ξεκινάνε τα παιχνίδια μυαλού, κυρίως μεταξύ της Ελίσα και του Ελάιτζα. Όμως θα διαπιστώσετε πως από την αρχή του βιβλίου, όλα είναι ένα κρυφό μυστικό και μία αυταπάτη. Επίσης ένα ακόμα αξιόλογο και πολύ σημαντικό που δικαιολογεί και το παραλήρημά μου πάνω στο βιβλίο, είναι πως ο συγγραφέας αν και είναι το πρώτο του έργο, συνθέτει την πλοκή με μαεστρία και ευφυΐα που καταλήγεις να μην το αφήνεις από τα χέρια σου. Βέβαια, υπάρχουν κομμάτια του παρελθόντος που δεν αναλύονται ιδιαίτερα αυξάνοντας την αίσθηση του τραγικού, αλλά μην σας ενοχλήσει, γιατί πιστεύω πως δίνεται μεγαλύτερη -και σημαντικότερη- βάση στους χαρακτήρες.
 Πιστεύω πως αν είστε λάτρεις των παιχνιδιών μυαλού και όχι απαραίτητα μόνο των θρίλερ, θα σας κρατήσει όλη την ώρα απασχολημένους.

Λίγα λόγια: 
Ο Ελάιτζα δε θυμάται πια από πότε ζει στο Δάσος της Μνήμης. Είναι το μόνο σπίτι που ξέρει.
Η Ελίσα μόλις έφτασε εκεί. Και θα κάνει τα πάντα για να ξεφύγει.
Όταν ο Ελάιτζα πέφτει πάνω στη δεκατριάχρονη Ελίσα, στο δάσος όπου την κρύβει ο απαγωγέας της, αρνείται να ειδοποιήσει την αστυνομία. Ποτέ δεν είχε έναν φίλο. Δε θέλει να φύγει η Ελίσα. Βέβαια, ξέρει πώς μπορεί να τελειώσει όλο αυτό. Η Ελίσα δεν είναι το πρώτο κοριτσάκι που βρίσκει στο Δάσος της Μνήμης...
Καθώς ο απαγωγέας της γίνεται όλο και πιο απρόβλεπτος, η Ελίσα συνειδητοποιεί ότι αυτό το παράξενο, μοναχικό παιδί, ο Ελάιτζα, είναι η μόνη της ελπίδα να επιζήσει. Το παιχνίδι που παίζουν, σαν τη γάτα με το ποντίκι, ένα παιχνίδι εξαπάτησης και προδοσίας, θα καθορίσει τις τύχες τους και το αν ένας από τους δύο θα καταφέρει να βγει από το Δάσος της Μνήμης...

Βιβλία

Jane Harper: Χαμένος

5:54:00 μ.μ.

 Ξέρετε, σπάνια βρίσκω αυτά τα βιβλία-διαμάντια, κατ' εμέ, τα οποία απολαμβάνω να διαβάζω καθόλη τη διάρκεια και μέχρι το τέλος. Κι όμως ο ''Χαμένος'' ήταν ένα από  και την καλύτερη εποχή του χρόνου. Είχα τελειώσει με τις υποχρεώσεις μου και μόλις ξεκινούσα το καλοκαίρι μου. Οπότε βρέθηκε στα χέρια μου αυτό το βιβλίο και από τη πρώτη σελίδα μέχρι την τελευταία, δεν το βαρέθηκα στιγμή. Υπήρχαν φορές που δεν διάβαζα για μία δύο μέρες και μόλις το έπιανα, δεν το άφηνα με τίποτα.
 Διαδραματίζεται, λοιπόν, στις ερήμους τις Αυστραλίας, εκεί όπου η ζωή είναι αρκετά πιο δύσκολη και ο καθένας πρέπει να φροντίζει για την επόμενη μέρα σαν να είναι ζήτημα ζωής και θανάτου. Έτσι, λοιπόν, παρακολουθούμε τον Νέιθαν, τον μεγαλύτερο από τα τρία αδέρφια, να βρίσκει με τον μικρό του αδερφό, τον Μπαμπ, τον μεσαίο της οικογένειας, τον Καμ, νεκρό. Από εκεί και πέρα ξεκινάει μία ιστορία που αφηγείται την ζωή των τριών αντρών, από την εφηβεία τους και το πως τους αντιμετώπιζε ο πατέρας τους μέχρι και τώρα που είναι μεσήλικες.
 Αρχικά, από την αρχή γίνεται γνωστό πως ο πατέρας τους ήταν βίαιος και πολλά γεγονότα τα οποία εξιστορούνται, ταυτόχρονα με το παρόν όπου ο Καμ είναι νεκρός, το αποδεικνύουν. Δεν θα έλεγα πως είναι υπερβολικές σκηνές, ίσα ίσα σε κάποιες καταστάσεις η βιαιότητα παρουσιάζεται μόνο με τη σιωπή εκεί που δεν θα έπρεπε  να υπάρχει ή με κάποια νεύματα.
 Στην αρχή ίσως να μην καταλάβεις τι ρόλο παίζει ακριβώς η αφήγηση του παρελθόντος και η σκιαγράφηση του νεκρού τους πατέρα, όμως αποτελεί την βάση της όλης ιστορίας. Και αυτό διότι καθώς εξελίσσεται, ο Νέιθαν ανακαλύπτει πράγματα για την οικογένεια του τα οποία δεν γνώριζε και εν τέλει αλλάζουν αρκετά οι ρόλοι μέσα στο σπίτι.
 Πραγματικά, μου άρεσε πάρα πολύ. Όπως είπα, δεν το βαρέθηκα καθόλου, είχε καλή ροή, σκληρές αλλά καλογραμμένες περιγραφές και γενικά ήταν ένα από τα καλύτερα βιβλία της Harper.

Λίγα λόγια:
Δύο αδέρφια, ο Νέιθαν και ο Μπαμπ Μπράιτ, συναντιούνται στα όρια των αχανών αγροκτημάτων τους κάτω από τον καυτό ήλιο του Κουίνσλαντ. Βρίσκονται στον τάφο του κτηνοτρόφου, ένα μνημείο τόσο παλιό ώστε κανείς δεν θυμάται ποιος είναι θαμμένος εκεί. Σήμερα, όμως, η ελάχιστη σκιά του μνημείου ήταν η τελευταία ελπίδα του μεσαίου αδερφού τους, του Κάμερον, τον οποίο εντοπίζουν νεκρό από τη ζέστη. Ενώ πενθούν για τον θάνατό του, αρχίζουν να τους κατακλύζουν υποψίες και ο Νέιθαν αναγκάζεται να ερευνήσει μυστικά που η οικογένεια θα προτιμούσε να μείνουν στο παρελθόν. Κάτι προβλημάτιζε τον Κάμερον. Ακολούθησε τον δρόμο του θανάτου έχοντας χάσει πια κάθε ελπίδα; Γιατί αν δεν το έκανε, η απομόνωση στην οποία η οικογένεια ζει στην αυστραλιανή ενδοχώρα δεν αφήνει και πολλούς υπόπτους…

Popular Posts

Like us on Facebook

Flickr Images

Ξεκίνησα αυτό το blog για να ικανοποιήσω το πάθος μου για τα βιβλία και την συγγραφή. Μπορεί να γίνεται "χαμός" από διάφορα άρθρα τελείως άσχετα μεταξύ τους αλλά ο καθένας δεν έχει μόνο ένα χαρακτηριστικό στην προσωπικότητά του.