Mark Manson: The subtle art of not giving a fuck
3:49:00 μ.μ.
Αν αναρωτιέστε, ναι διάβασα για πρώτη φορά βιβλίο αυτοβελτίωσης. Αν αναρωτιέται ο εαυτός μου (που το κάνει) γιατί διάβασα κάτι, το οποίο προσωπικά θεωρώ κοινότυπο και αδιάφορο, θα απαντήσω και σε αυτό: απλή περιέργεια. Εξάλλου ποιος άνθρωπος, ο οποίος φιλοδοξεί να μυηθεί στον κόσμο της λογοτεχνίας, απορρίπτει κάποιο από "τα παιδιά" της; Έτσι, λοιπόν έλαβα από τις εκδόσεις Έσοπτρον το βιβλίο του Mark Manson "The subtle art of not giving a fuck", ελληνικώς "Η ευγενής τέχνη του να τα γράφεις όλα στα...". Το θέμα με το βιβλίο αυτό είναι πως από τη μία με έκανε να συμφωνώ και να ταυτίζομαι ορισμένες φορές ή ακόμα και να βρίσκω λύσεις σε δικά μου θέματα και άλλες με έκανε να μην θέλω να το συνεχίσω καθόλου. Στην ουσία σου μαθαίνει πως να αμφισβητείς τα πάντα, πως δεν γνωρίζεις τίποτα και πως όλα είναι ανούσια αν προσπαθείς για να τα επιτύχεις.
Κάποιος που δεν ''βουτούσε'' λίγο στις έννοιες του Manson θα πετούσε το βιβλίο με δύναμη στον τοίχο, λες και ευθύνεται για όλα του τα προβλήματα. Το ζήτημα όμως, είναι να έχετε ευρύ πνεύμα και δεκτικότητα για να το διαβάσετε. Και αυτό γιατί, προσωπικά μου φαινόταν σαν να έχω κάποιον να με επιπλήττει συνεχώς για τις επιλογές μου και τις αξίες που έχω.
Αρχικά εκφράζει την άποψη πως όλα τα αρνητικά που συμβαίνουν στη ζωή μας θα πρέπει να τα θεωρούμε θετική εμπειρία, να μην εμπιστευόμαστε πάντα τα συναισθήματα μας καθώς αυτά πολλές φορές δημιουργούν μία στρεβλή πραγματικότητα και πως το να είσαι αδιάφορος δεν σημαίνει πως είσαι αναίσθητος. Βασικά αυτό που θέλει να πει είναι πως πρέπει να αποδεχθείς τη διαφορετικότητά σου με τρόπο που να μην καταλήξεις εγωιστής και ούτε να αποποιηθείς των ευθυνών σου, θυματοποιώντας τον εαυτό σου. Τα πρώτα κεφάλαια χαρακτηρίζονται ως εξής "πολύς λόγος για το τίποτα". Όχι πως κάποιος δεν θα αποκομίσει πολλά από αυτά, αλλά το να γράφεις αρχικά "μην εμπιστεύεσαι τον εαυτό σου" και στην συνέχεια "είσαι μοναδικός" αποτελεί με τη πρώτη ματιά μία αντίφαση που προσωπικά με έκανε να δω με κάπως αρνητική ματιά τον Manson. Δεν μπορείς να λες κατάμουτρα στον άλλον, που έχει επιλέξει το βιβλίο σου για κάποια συμβουλή, πως δεν είναι ιδιαίτερος, τα συναισθήματα και οι αναμνήσεις του είναι η πιο στρεβλή και αναξιόπιστη πραγματικότητα, πως συμπεριφέρεται λάθος γιατί το μόνο που κάνει είναι να κατηγορεί τον κόσμο και όχι τον εαυτό του.
Κι όμως αυτό είναι το θέμα: ο Manson πρώτα επιπλήττει μέσω εντυπωσιακών, κατά τη γνώμη μου, και στοχευμένων παραδειγμάτων και στη συνέχεια σου παρουσιάζει τη δική του λύση, τον δικό του δρόμο. Βέβαια το γεγονός ότι ο ίδιος υπήρξε σπάταλος, εγωιστής, κυνικός και φιλόδοξος όπως γράφει, δεν μου αρέσει ιδιαίτερα με την έννοια πως όλοι "οι αποτυχημένοι" στη ζωή γράφουν για τη ζωή. Γιατί κάποιος που έχει αποκομίσει όμορφες εμπειρίες να μην γράψει βιβλίο αυτοβελτίωσης; Παρόλα αυτά, όμως και όπως προείπα με την επίπληξη, σε συμβουλεύει, σου δείχνει κάτι.
Μην ρίχνεις τις ευθύνες στους άλλους και μην θυματοποιείσαι. Βίωσε τον πόνο, την απογοήτευση, την τελμάτωση και από εκεί θα αρχίσεις. Ξέρω πως ακούγεται πολύ συνηθισμένο, μα αν διαβάσετε το βιβλίο και με αρκετή σοβαρότητα προς τον εαυτό σας θα δείτε πως τελικά έχει ένα δίκιο. Προσωπικά, η ενότητα για την έννοια του "ρομάτζου" μου άρεσε αρκετά. Αμφισβητεί κάποιες αντιλήψεις και θεωρίες και αναλύει πως η αγάπη δεν είναι προϋποθέσεις και συμφωνίες αλλά αγώνας τόσο προσωπικός όσο και μεταξύ των δύο συντρόφων.
Επίσης αν θέλετε να αγοράσετε το βιβλίο μπορείτε να επισκεφθείτε το site των εκδόσεων Έσοπτρον και με το κουπόνι iasmos20 να έχετε έκπτωση 20%
1 σχόλια
Ήθελα να διαβάσω αυτό το βιβλίο, αλλά όλες οι κριτικές έλεγαν πως δεν δίνει καθόλου πρακτικές συμβουλές! Θα σε συμβούλευα να μην πάρεις λόγω αυτού όλα τα βιβλία αυτοβελτίωσης με κακό μάτι, καθώς έχω διαβάσει κάποια που είναι καταπληκτικά! θα σου πρότεινα το "Φάε τον βάτραχό σου" του Brian Tracy και το ¨Οι 7 συνήθειες των εξαιρετικά αποτελεσματικών ανθρώπων" του Stephen R. Covey, τα οποία δίνουν πρακτικές και εφαρμόσιμες συμβουλές βήμα-βήμα! <3
ΑπάντησηΔιαγραφή