Επιτέλους το τελείωσα. Και λέω "επιτέλους" γιατί ήταν το μεγαλύτερο σε όγκο, βιβλίο που διάβασα όλο το 2020. Μου πήρε σχεδόν ένα μήνα, η αλήθεια είναι πως δεν το βαρέθηκα γιατί οι σκηνές άλλαζαν διαρκώς, όμως δεν είχε το κάτι συνταρακτικό για να σε κρατάει σε αγωνία.
Πρόκειται για βιβλίο μυστηρίου. Έχω διαβάσει ξανά Tana French και είναι ιδιαίτερα αξιόλογη συγγραφέας, ωστόσο από το συγκεκριμένο, έλειπε κάτι. Ο πρωταγωνιστής, ο Τόμπι, λόγω μίας ληστείας που κόντεψε να τον σκοτώσει και της αρρώστιας του θείου του, αναγκάζεται να επιστρέψει στο Σπίτι του Κισσού, όπου πέρασε τα παιδικά του χρόνια. Όμως, η ανακάλυψη ενός κρανίου στον κήπο, θα τον φέρει αντιμέτωπο με το παρελθόν του για το οποίο δεν γνώριζε τελικά και τόσα πολλά πράγματα. Όντως οι αναμνήσεις ξετυλίγονται αργά και αρκετά ισορροπημένα και ίσως αυτό είναι και το στοιχείο που δεν άφησα το βιβλίο από τα χέρια μου. Συνεχώς θα μάθαινα κάτι καινούργιο για το παρελθόν είτε ευχάριστο είτε δυσάρεστο. Επίσης το Σπίτι του Κισσού, ως περιβάλλον ήταν αρκετά ενδιαφέρον. Υπέροχες περιγραφές ενός σπιτιού αρκετά παλιού, που φιλοξένησε γενιές της οικογένειας του Τόμπι, που έχει μία αίσθηση πολυκαιρισμένου βιβλίου, βαριών επίπλων και κάτι πολύ ανάλαφρο και οικογενειακό. Η French, φροντίζει να προσθέσει και μία νότα μυστηρίου, ωστόσο κατ' εμέ είναι κάπως αδύναμη, καθώς το θέμα του κρανίου είναι ελάχιστα προβλέψιμο.
Εν τέλει, θα σας πρότεινα να το διαβάσετε, γιατί η French γνωρίζει να κρατά μία ροή, να βρίσκει πάντα λόγους που κρατάνε το ενδιαφέρον του αναγνώστη της. Μπορεί το συγκεκριμένο να υστερεί στο θέμα του μυστηρίου, αλλά ο μεγάλος όγκος του, δεν υστερεί καθόλου σε ποιότητα.
Λίγα λόγια:
Ο Τόμπι ήταν ανέκαθεν τυχερός στη ζωή του. Ώσπου μια νύχτα όλα αλλάζουν. Μια βάναυση επίθεση τον αφήνει τραυματισμένο - δεν θα είναι πια ποτέ ο ίδιος άνθρωπος. Αναζητά καταφύγιο στο πατρικό του, ένα σπίτι γεμάτο όμορφες αναμνήσεις από τα καλοκαίρια του και τα εφηβικά πάρτι με τα ξαδέλφια του. Λίγο μετά την άφιξή του εκεί όμως, στη γέρικη φτελιά του κήπου θα βρεθεί κρυμμένο ένα κρανίο. Και καθώς ο κλοιός των αστυνομικών αρχίζει να σφίγγει γύρω από την οικογένειά του, ο Τόμπι θα αναγκαστεί να επανεξετάσει όσα γνωρίζει για τους αγαπημένους του, για το παρελθόν του και, τελικά, για τον ίδιο.
Για ποιες πράξεις είμαστε ικανοί, αν δεν γνωρίζουμε πια ούτε τον εαυτό μας;
