Αυτή τη φορά, λόγω και εορταστικής περιόδου, ήθελα να διαβάσω ένα βιβλίο που να μην είναι τόσο ογκώδες και συγχρόνως να είναι ευχάριστο και ποιοτικό. Το βλέμμα μου έπεσε στο μικρό μυθιστόρημα της Pilcher "Το τέλος του καλοκαιριού" που με άφησε όντως με μία ανάλαφρη, καλοκαιρινή αίσθηση.Η πρωταγωνίστρια επιστρέφει εκεί που μεγάλωσε, στη Σκωτία και συγκεκριμένα στο υπέροχο κτήμα της γιαγιάς της. Εκεί συναντάει μετά από χρόνια τον ξάδερφό της, ο οποίος της άρεσε με έναν ιδιαίτερο τρόπο. Ωστόσο, τα πράγματα σίγουρα δεν είναι ίδια και διάφορες αποκαλύψεις, θα καταστήσουν σαφές στη πρωταγωνίστρια πως δεν ήξερε πολλά.
Αν και άφηνε σε αρκετά σημεία μία ελαφριά αίσθηση μελαγχολίας, λόγω κάποιων θανάτων, εστιάζει στις προσωπικότητες μίας οικογένειας και την μικρή τους ιστορία. Το τέλος σου αφήνει ανάμεικτα συναισθήματα με αυτό της νοσταλγίας να κυριαρχεί.
Φυσικά και μου άρεσε πολύ. Η Piltcher αρέσκεται να κάνει όμορφες και περίτεχνες περιγραφές της εξοχής της Αγγλίας και της Σκωτίας τις δεκαετίες 1970-80 και της βγαίνει πάντα σε καλό. Είναι, άλλωστε, και ένα από τα κομμάτια του που απόλαυσα, όπως επίσης και ότι ήταν ένας κόσμος γεμάτος συναίσθημα.
Λίγα λόγια:
Ύστερα από χρόνια στις Ηνωμένες Πολιτείες, η Τζέιν επιστρέφει στο Έλβι, τη γαλήνια, σκοτσέζικη αγροικία, όπου έζησε μια μαγική παιδική ηλικία. Το Έλβι ήταν πάντα συνδεδεμένo μέσα της με την ανάμνηση του Σινκλέρ, του άντρα που κάποτε ονειρευόταν να παντρευτεί. Αλλά τώρα, γυρίζοντας πίσω, βρίσκει μπροστά της έναν άντρα διαφορετικό από αυτόν που θυμόταν. Έναν άντρα, ο οποίος, χρησιμοποιώντας τη γοητεία του, προσπαθεί να της επιβάλει τα σχέδιά του. Η Τζέιν δεν μπορεί πια να τον εμπιστευτεί – αλλά δεν μπορεί να εμπιστευτεί ούτε τον εαυτό της όταν βρίσκεται κοντά του...
