Ένα ακόμα θρίλερ για αυτή τη χρονιά. Ίσως και το τελευταίο, από ότι φαίνεται. Δεν με απογοήτευσε καθόλου, αντίθετα με μπέρδεψε τόσο πολύ που μπορώ να πω ότι το χάρηκα. Με την έννοια του ότι έπρεπε να βάλω το μυαλό μου να σκεφτεί, να συνδέσει πρόσωπα, χρονολογίες, γεγονότα. Αν, σας πω γιατί, θα σας περιγράψω όλο το βιβλίο. Αυτό που πρέπει να γνωρίζετε, είναι ότι πρόκειται για μία απαγωγή μίας φοιτήτριας που κράτησε δεκατέσσερα χρόνια. Έμενε σε μία καλύβα και ο απαγωγέας της είχε δημιουργήσει την τέλεια οικογένεια μαζί με τα παιδιά που είναι εκεί.
Μετά από δεκατέσσερα χρόνια, η Γιασμίν, το επόμενο θύμα, δραπετεύει για πρώτη φορά. Από τότε ξεκινά ένα ανελέητο κυνήγι, καθώς ο απαγωγέας δεν είναι νεκρός, όπως νόμιζε.
Προσωπικά μου άρεσε πολύ που υπήρχαν στοιχεία ψυχολογίας. Ψυχολογική σκιαγράφηση των προσώπων και τον αντίκτυπο που έχει στο θύμα όλη αυτή η εμπειρία. Το συγκεκριμένο βιβλίο, ίσως δεν σας εκπλήξει από την άποψη του ποιος είναι ο απαγωγέας, όσο από το πως ξετυλίγεται η πλοκή και ύστερα ξαναμπλέκεται μέσα στο χρόνο. Αξίζει!
Λίγα λόγια:
ΕΚΕΙΝΟΣ ΦΤΙΑΧΝΕΙ ΤΗ ΜΕΡΑ ΚΑΙ ΤΗ ΝΥΧΤΑ.
ΣΑΝ ΘΕΟΣ.
Μια καλύβα στο δάσος, χωρίς παράθυρα. Η ζωή της Λένας και των δύο παιδιών της ακολουθεί αυστηρούς κανόνες: γεύματα, τουαλέτα, μελέτη, όλα ακολουθούν ευλαβικά ένα προκαθορισμένο πρόγραμμα. Ο πατέρας μεριμνά για την τροφή, τους προστατεύει από τους κινδύνους του έξω κόσμου και φροντίζει να έχουν πάντα τα παιδιά του μια μητέρα - όποιο κι αν είναι το κόστος.
Αλλά μια μέρα η μητέρα καταφέρνει να αποδράσει. Και τότε ξεκινάει ο πραγματικός εφιάλτης. Διότι πολλά δείχνουν ότι ο πατέρας θέλει πάση θυσία να πάρει πίσω αυτό που του ανήκει. Η αστυνομία μαζί με την οικογένεια της Λένας προσπαθούν απεγνωσμένα να ενώσουν τα κομμάτια ενός παζλ που δεν φαίνεται να ταιριάζουν μεταξύ τους. Τι απ' όλα συμβαίνει πραγματικά και τι είναι προϊόν παράνοιας;