Trudi Kanter: Κάποια κορίτσια, κάποια καπέλα και ο Χίτλερ

10:21:00 μ.μ.

 


Το συγκεκριμένο βιβλίο, δεν με εντυπωσίασε ιδιαίτερα. Ίσως να σας προκαταβάλλω, αλλά μην σας αποτρέψει από το να το διαβάσετε. Η ιστορία του, φαίνεται αρκετά συγκινητική, μια και στην αρχή της σκοτεινής εποχής του Χίτλερ, η πρωταγωνίστρια προσπαθεί να βγάλει από τη χώρα την οικογένεια της και τον αρραβωνιαστικό της, συνειδητοποιώντας πως η καταστροφή και ο θάνατος πλησιάζουν. Αυτό που με τράβηξε όμως περισσότερο είναι η αισθητική που προβάλλει η συγγραφέας. Θα σας εξηγήσω τι εννοώ. Η πρωταγωνίστρια φτιάχνει καπέλα για τις κυρίες της υψηλής κοινωνίας, παρακολουθεί επιδείξεις μόδας και ταξιδεύει σε κάθε χώρα που έχει να της προσφέρει γνώσεις για τη μόδα και την όμορφη ζωή. Αυτό ήταν που απόλαυσα περισσότερο. Με την έννοια πως η καλή ζωή της δεν συνεπαγόταν και με το να βολευτει σε αυτήν, αλλά να εξελιχθεί και να φροντίσει την οικογένεια της.


Λίγα λόγια: 

Το 1938, η εντυπωσιακά όμορφη και χαρισματική Τρούντι Κάντερ σχεδιάζει καπέλα για τις πιο καλοντυμένες κυρίες της Βιέννης. Συχνάζει στα περίφημα κοσμικά καφέ και κάποια στιγμή ερωτεύεται παθιασμένα τον Βάλτερ Έρλιχ, έναν γοητευτικό επιχειρηματία. Ωστόσο, καθώς τα τανκς του Χίτλερ προελαύνουν στην Αυστρία, ο κόσμος αυτού του νεαρού ζευγαριού Εβραίων καταρρέει.

Με πρόζα που πετάει σπίθες, το Κάποια κορίτσια, κάποια καπέλα και ο Χίτλερ αφηγείται την αληθινή ιστορία της απίστευτης διαφυγής της Τρούντι και του Βάλτερ από τη Βιέννη στην Πράγα και από εκεί στο βομβαρδιζόμενο Λονδίνο, εν μέσω της φρίκης που κατάπινε ολόκληρη την Ευρώπη.

Το κουράγιο, η ευρηματικότητα και η επιμονή της, που κράτησαν την ίδια και τον αγαπημένο της ζωντανούς, καθιστούν τούτο το βιβλίο ένα ανεξίτηλο ιστορικό αγάπης και επιβίωσης.

Ιφιγένεια Τέκου: Το καλό μπλε σερβίτσιο

11:03:00 π.μ.


 Διαβάσαμε ξανά βιβλίο από Έλληνα συγγραφέα και όσοι γνωρίζετε τις βιβλιοκριτικές μου, σίγουρα δεν είναι πολλές οι φορές που έχω να κάνω με Έλληνες. 

Το συγκεκριμένο ήταν ενδιαφέρον. Ένα θέμα ευρύ γνωστό και αρκετά διαδεδομένο στην ελληνική λογοτεχνία. Αναφέρομαι, στην καταστροφή της Σμύρνης το 1922. Η συγγραφέας συλλέγει τις μνήμες τις οικογένειας της και γράφει κάτι πολύ όμορφο και συγκινητικό: την ιστορία μιας άλλης οικογένειας, η οποία περνάει από χίλια κύματα και εν τέλει βρίσκει την γαλήνη και την ευτυχία στην Αθήνα.

Δεν μπορώ να πω πως η γραφή ήταν αρκετά προσεγμένη σε πολλά σημεία. Και αυτό διότι πολλές φορές οι διάλογοι, ήταν βεβιασμένοι και η κατάληξη τους αρκετά προφανής. Ωστόσο η ιστορία στο σύνολο της ήταν πολύ ενδιαφέρουσα. Μαθαίνεις κάποια πράγματα για τους κατασκόπους της εποχής, ιστορικά γεγονότα φυσικά, αλλά και την δύναμη και το κουράγιο που μπορεί να έχει μια οικογένεια σε τέτοιου είδους τραγωδίες.


Λίγα λόγια:

ΣΜΥΡΝΗ 1913. Η Μαργή, πληροφοριοδότρια των Βρετανών, αισθάνεται τα δάχτυλα του Τούρκου διώκτη της να σφίγγουν τον λαιμό της, την ανάσα της να κόβεται. Η εντεκάχρονη κόρη της Διδώ, με τα παράξενα μάτια που όλοι τα κοροϊδεύουν και τα φοβούνται, τίθεται μαζί με τον αδελφό της υπό την προστασία του λεβαντίνου Έντουαρντ, συνεργάτη της Βρετανικής Μυστικής Υπηρεσίας. Εκείνος θα αντιληφθεί την ιδιαίτερη ευφυΐα της και θα αναλάβει να της προσφέρει, μέσα στα επόμενα χρόνια, όλα τα εφόδια που θα τη μετατρέψουν σε πολύτιμη κατάσκοπο, ενώ παράλληλα προσπαθεί να κρύψει το ανόσιο αίσθημα που γεννιέται για την προστατευόμενή του.

Η μέρα της φωτιάς και της καταστροφής θα σημαδέψει για πάντα τη Διδώ. Κουβαλώντας βαριές απώλειες στις αποσκευές της, θα πάρει τον δρόμο της προσφυγιάς, δημιουργώντας μια νέα ζωή στην Ελλάδα, σε έναν τόπο που ταλανίζεται από τα δικά του προβλήματα.

Ένα πιάτο που ράγισε στο ταξίδι για τη νέα πατρίδα θα υπενθυμίζει σε όλους πως ό,τι σπάει ξανακολλάει και ό,τι καταστρέφεται μπορεί να φτιαχτεί από την αρχή.

Ένα μυθιστόρημα πλημμυρισμένο από τους ηδονικούς αναστεναγμούς της Σμύρνης πριν από την Καταστροφή, τους ψιθύρους των μυστικών υπηρεσιών που έδρασαν τότε εκεί και τον έρωτα που μπορεί να γεννηθεί από δυο μάτια διαφορετικού χρώματος.

Popular Posts

Like us on Facebook

Flickr Images

Ξεκίνησα αυτό το blog για να ικανοποιήσω το πάθος μου για τα βιβλία και την συγγραφή. Μπορεί να γίνεται "χαμός" από διάφορα άρθρα τελείως άσχετα μεταξύ τους αλλά ο καθένας δεν έχει μόνο ένα χαρακτηριστικό στην προσωπικότητά του.