Lauren Oliver: "Χαμός" και "Ρέκβιεμ"
1:01:00 μ.μ.
Πρόκειται να κάνω, όπως είδατε και στο τίτλο, μία μικρή κριτική στα δύο τελευταία βιβλία της τριλογίας ( με πρώτο το "Παραλήρημα") της Oliver.
Το δεύτερο βιβλίο μου άρεσε πιο πολύ από τα άλλα δύο. Όπως είχα πει στη κριτική του πρώτου βιβλίου οι διάλογοι ήταν ελάχιστοι και οι περιγραφές αρκετές. Εκτός από το τελευταίο μέρος του, το υπόλοιπο ήταν μέτριο. Το ''Χαμός" μου άρεσε πολύ. Η δράση ήταν αρκετή και οι διάλογοι επίσης. Στο σημείο που η Λένα, η πρωταγωνίστρια, αιχμαλωτίζεται μαζί με τον Τζούλιαν είναι το καλύτερο, ίσως κομμάτι του βιβλίου. Διαγράφονται σε μεγάλο βαθμό η προσωπικότητα του καθενός και φτάνουν στα όρια τους. Η Λένα παλεύει με τις αναμνήσεις της με τον εξαφανισμένο και φαινομενικά νεκρό Άλεξ, ενώ ο Τζούλιαν βλέπει την άλλη πλευρά της ζωής, αυτή που απαγόρευσε η κοινωνία όπου ζει. Αρχίζει να νιώθει πρωτόγνωρα συναισθήματα για την Λένα και παρουσιάζεται τρομαγμένος αλλά και γεμάτος περιέργεια και ενθουσιασμό.
Όσο για τα πιο γενικά στοιχεία, η πλοκή του βιβλίου είναι γρήγορη και μπλεγμένη με αριστοτεχνικό τρόπο. Το νόημα και ο σκοπός της ''αγάπης'' εμφανίζεται με πολλά πρόσωπα και αλλάζει τους ανθρώπους είτε προς το καλύτερο είτε προς το χειρότερο.
Όσον αφορά το τρίτο και τελευταίο βιβλίο θα αρκεστώ να γράψω μόνο για ένα στοιχείο σε όλο το βιβλίο και φυσικά το τέλος του. Παρόλα αυτά, όμως αξίζει όσο τίποτα να το διαβάσετε. Καταρχάς ο έρωτας του Τζούλιαν για την Λένα είναι μεγάλος και έντονος σε όλο το βιβλίο. Τον λυπήθηκα, πραγματικά γιατί η Λένα δεν θα μπορούσε ποτέ να τον αγαπήσει τόσο και να θυσιάσει τόσα γι'αυτόν. Επίσης σε σχέση με το δεύτερο βιβλίο εδώ, παρουσιάζεται γενναίος και έτοιμος να κάνει τα πάντα για όλους και ακόμα περισσότερο για τη Λένα.
Ύστερα είναι το τέλος του βιβλίου. Προσωπικά, τα βιβλία που δεν δίνουν μία ξεκάθαρη κατάληξη με μπερδεύουν. Το συγκεκριμένο αφήνει πολλές σχέσεις, πρόσωπα και γεγονότα στη δική μας φαντασία και δεν νομίζω πως θα το ήθελα αυτό. Θα μπορούσε να υπήρχε ένα ολοκληρωμένο τέλος για να γνωρίζουμε και τι ακριβώς έγινε. Κατά τ' άλλα, πιστεύω, πως στο ''Ρέκβιεμ'' οποιαδήποτε κατάσταση συναντήσατε στα προηγούμενα βιβλία, εδώ εντείνεται και στο τέλος σκάει σε κάτι μαγικό και πολύ συγκινητικό!
Λίγα λόγια:(Χαμός)
Αποδιώχνω τη θύμηση του εφιάλτη μου, αποδιώχνω σκέψεις με τον Άλεξ, αποδιώχνω σκέψεις με την Χάνα και το παλιό σχολείο μου, αποδιώχνω, καταπνίγω, πνίγω, όπως η Κοράκι με έμαθε να κάνω. Η παλιά ζωή είναι νεκρή. Αλλά και η παλιά Λένα έχει πεθάνει. Την έθαψα. Την άφησα πέρα από ένα φράχτη, πίσω από ένα τείχος καπνού και φωτιάς. Στη συγκλονιστική συνέχεια του βιβλίου Παραλήρημα, η Λένα θα ξεκινήσει ένα επικίνδυνο ταξίδι στις Ερημιές, στην καρδιά του αντιστασιακού κινήματος που αναπτύσσεται, διεκδικώντας το δικαίωμα στον έρωτα και στην αληθινή αγάπη.
Λίγα λόγια:(Ρέκβιεμ)
Το δεύτερο βιβλίο μου άρεσε πιο πολύ από τα άλλα δύο. Όπως είχα πει στη κριτική του πρώτου βιβλίου οι διάλογοι ήταν ελάχιστοι και οι περιγραφές αρκετές. Εκτός από το τελευταίο μέρος του, το υπόλοιπο ήταν μέτριο. Το ''Χαμός" μου άρεσε πολύ. Η δράση ήταν αρκετή και οι διάλογοι επίσης. Στο σημείο που η Λένα, η πρωταγωνίστρια, αιχμαλωτίζεται μαζί με τον Τζούλιαν είναι το καλύτερο, ίσως κομμάτι του βιβλίου. Διαγράφονται σε μεγάλο βαθμό η προσωπικότητα του καθενός και φτάνουν στα όρια τους. Η Λένα παλεύει με τις αναμνήσεις της με τον εξαφανισμένο και φαινομενικά νεκρό Άλεξ, ενώ ο Τζούλιαν βλέπει την άλλη πλευρά της ζωής, αυτή που απαγόρευσε η κοινωνία όπου ζει. Αρχίζει να νιώθει πρωτόγνωρα συναισθήματα για την Λένα και παρουσιάζεται τρομαγμένος αλλά και γεμάτος περιέργεια και ενθουσιασμό.
Όσο για τα πιο γενικά στοιχεία, η πλοκή του βιβλίου είναι γρήγορη και μπλεγμένη με αριστοτεχνικό τρόπο. Το νόημα και ο σκοπός της ''αγάπης'' εμφανίζεται με πολλά πρόσωπα και αλλάζει τους ανθρώπους είτε προς το καλύτερο είτε προς το χειρότερο.
Όσον αφορά το τρίτο και τελευταίο βιβλίο θα αρκεστώ να γράψω μόνο για ένα στοιχείο σε όλο το βιβλίο και φυσικά το τέλος του. Παρόλα αυτά, όμως αξίζει όσο τίποτα να το διαβάσετε. Καταρχάς ο έρωτας του Τζούλιαν για την Λένα είναι μεγάλος και έντονος σε όλο το βιβλίο. Τον λυπήθηκα, πραγματικά γιατί η Λένα δεν θα μπορούσε ποτέ να τον αγαπήσει τόσο και να θυσιάσει τόσα γι'αυτόν. Επίσης σε σχέση με το δεύτερο βιβλίο εδώ, παρουσιάζεται γενναίος και έτοιμος να κάνει τα πάντα για όλους και ακόμα περισσότερο για τη Λένα.
Ύστερα είναι το τέλος του βιβλίου. Προσωπικά, τα βιβλία που δεν δίνουν μία ξεκάθαρη κατάληξη με μπερδεύουν. Το συγκεκριμένο αφήνει πολλές σχέσεις, πρόσωπα και γεγονότα στη δική μας φαντασία και δεν νομίζω πως θα το ήθελα αυτό. Θα μπορούσε να υπήρχε ένα ολοκληρωμένο τέλος για να γνωρίζουμε και τι ακριβώς έγινε. Κατά τ' άλλα, πιστεύω, πως στο ''Ρέκβιεμ'' οποιαδήποτε κατάσταση συναντήσατε στα προηγούμενα βιβλία, εδώ εντείνεται και στο τέλος σκάει σε κάτι μαγικό και πολύ συγκινητικό!
Λίγα λόγια:(Χαμός)
Αποδιώχνω τη θύμηση του εφιάλτη μου, αποδιώχνω σκέψεις με τον Άλεξ, αποδιώχνω σκέψεις με την Χάνα και το παλιό σχολείο μου, αποδιώχνω, καταπνίγω, πνίγω, όπως η Κοράκι με έμαθε να κάνω. Η παλιά ζωή είναι νεκρή. Αλλά και η παλιά Λένα έχει πεθάνει. Την έθαψα. Την άφησα πέρα από ένα φράχτη, πίσω από ένα τείχος καπνού και φωτιάς. Στη συγκλονιστική συνέχεια του βιβλίου Παραλήρημα, η Λένα θα ξεκινήσει ένα επικίνδυνο ταξίδι στις Ερημιές, στην καρδιά του αντιστασιακού κινήματος που αναπτύσσεται, διεκδικώντας το δικαίωμα στον έρωτα και στην αληθινή αγάπη.
Λίγα λόγια:(Ρέκβιεμ)
Εκείνοι προσπάθησαν να μας αφανίσουν, να μας θάψουν στο παρελθόν. Και όμως, είμαστε ακόμα εδώ. Και κάθε μέρα γινόμαστε περισσότεροι.
Οι δυο αντιμαχόμενες πλευρές, οι Ανατροπείς και η κραταιά Κοινωνία των Θεραπευμένων, ανασυντάσσουν τις δυνάμεις τους και οδεύουν προς την τελική αναμέτρηση. Η Λένα αναστατώνεται από την αναπάντεχη επανεμφάνιση του Άλεξ στη ζωή της και καλείται να επιλέξει ανάμεσα στην πρώτη της αγάπη και στον έρωτά της για τον Τζούλιαν, τον νεαρό συναγωνιστή που της έχει δοθεί ολοκληρωτικά. Δυο κόσμοι πέρα για πέρα διαφορετικοί συγκρούονται: ο κόσμος της λογικής και των προδιαγεγραμμένων αποφάσεων απειλεί να συντρίψει τον κόσμο της ελεύθερης βούλησης, όπου η αληθινή αγάπη και ο πόνος συνυπάρχουν, τυραννούν μα και απελευθερώνουν.
0 σχόλια