Μπορεί να κάνω κριτικές βιβλίων προωθώντας πολλά βιβλία και συνεπώς εκδοτικούς οίκους μα να ξέρετε πως ακόμα και η τελεία ή το κόμμα του κάθε άρθρου είναι ειλικρινή και απείρως βγαλμένα από τη καρδιά μου(αν υφίσταται αυτή η έκφραση). Αυτό αποτελεί πρόλογος ώστε να μην εκπλαγείτε ή φύγετε από αυτό το μικρούλι blog με κακή εντύπωση λόγω του συγκεκριμένου άρθρου. Οπότε ξεκινάω.Έλαβα αυτό το βιβλίο με ομολογουμένως ουδέτερη έως βαρετή διάθεση. Το πρώτο (Η Κόκκινη Ανατολή) ήταν ωραίο και απίστευτα καλογραμμένο αλλά όχι κάτι που θα βυθιζόμουν με τις ώρες, Κάτι τέτοιο συνέβη και με το δεύτερο, τον Χρυσό Γιο. Ωστόσο όσα ακολούθησαν με έκαναν να το αγαπήσω όσο δεν αγάπησα κανένα άλλο βιβλίο. Ξεχάστε ό,τι διαβάσατε σε προηγούμενα άρθρα μου γιατί τα χαρακτηρίζω ''συνηθισμένη κριτική" και "ενθουσιασμό φανατικού βιβλιοφάγου". Ο Brown έκανε το θαύμα του. Δεν ξέρω τι να πω πρώτα. Σίγουρα όταν θα ξανάδιαβάζω το άρθρο θα λέω τι μπέρδεμα είναι αυτό αλλά αξίζει.
Πόλεμος, έκρηξη συναισθημάτων, ηθικά διλήμματα, διαχρονικές αξίες, φιλίες, προδοσίες και άλλα πολλά μπλέκονται στον κόσμο που έπλεξε ο Βrown. Κάτι που με εντυπωσίασε πολύ είναι οι αρκετοί, καινούργιοι όροι που χρησιμοποιεί. Οι περισσότεροι γεννημένοι από αυτόν. Ας μην γελιόμαστε. Μία ολόκληρη κοινωνία γεννημένη από αυτόν. Καλογραμμένο, εντυπωσιακά άρτιο και με διαδοχή των γεγονότων με τρόπο ώστε να καθοδηγεί, να εισάγει και να ενθουσιάζει ταυτόχρονα τον αναγνώστη. Οι εξελίξεις αυξάνονται συνεχώς και διαδέχονται η μία την άλλη με αποκορύφωμα την μεγαλύτερη ανακάλυψη ενός προσώπου που ξέρουν όσοι διάβασαν το πρώτο βιβλίο. Δεν θα πιστέψετε ότι είναι όντως αυτός! Επίσης κάθε όρος που αναφέρεται εξηγείται λεπτομερέστατα και συνδέεται πολλές φορές με το πρώτο βιβλίο. Αυτό είναι επίσης αξιόλογο μια και ο συγκεκριμένος κόσμος είναι περίπλοκος και τεράστιος.
Όσο αφορά τα πρόσωπα αν και έχουμε να κάνουμε με Χρυσούς που κατά το βιβλίο, είναι τέλειοι, έξυπνοι, άψογοι, διψασμένοι για εξουσία άνθρωποι η παρουσία του πρωταγωνιστή δημιουργεί χειροπιαστά συναισθήματα στον αναγνώστη. Προσωπικά έκλαψα όταν συνάντησε τη μητέρα του μετά από τέσσερα χρόνια. Η όλη σκηνή γράφτηκε με τόσο απλό και συνάμα στοργικό τρόπο όσο υπερβολικά λαμπρές και τρομακτικές είναι οι σκηνές μάχης. Ένα άλλο πρόσωπο που αγάπησα είναι ο Σέβρο. Όσο μικρός και άσχημος είναι εξωτερικά άλλο τόσο όμορφος και μεγάλος είναι εσωτερικά. Τα καυστικά και ειλικρινή σχόλια του σε κάνουν να γελάς και να λυπάσαι ταυτόχρονα. Ακόμα και πρόσωπα που αρχικά ήταν μοχθηρά και προδότες κατάλαβαν πως ο καθένας κάνει λάθη και όταν μετανιώνει καταφέρνει να βρει τη λύτρωση.
Όμως, μετά λύπης μου σταματάω εδώ. Είναι τόσα πολλά που θέλω να γράψω γι'αυτό το βιβλίο που νομίζω πως θα σας πω όλο το περιεχόμενο. Το τέλος είναι συνταρακτικό και πολύ θλιβερό μετά από τόσο κόπο, αίμα και καταστροφή σχέσεων για να φτάσουν οι πρωταγωνιστές εκεί που ήθελαν. Μία φράση μου έμεινε:
"Ο βλάκας κόβει τα κλαδιά, ο δυνατός τον κορμό και ο έξυπνος το βγάζει από τις ρίζες".
Παρακαλώ εκ βαθέως τις εκδόσεις να κυκλοφορήσουν και το τρίτο βιβλίο. Ανυπομονώ για ένα τελευταίο ταξίδι με τον Ντάροου!
Λίγα λόγια:
Ως Κόκκινος, ο Ντάροου μεγάλωσε δουλεύοντας στα ορυχεία κάτω από την επιφάνεια του Άρη, πιστεύοντας ότι έχτιζε ένα καλύτερο μέλλον για τους απογόνους του. Όμως η Κοινωνία που υπηρετούσε πιστά ήταν χτισμένη πάνω σε ψέματα. Το είδος του Ντάροου έχει προδοθεί και αποκηρυχτεί από τους ελιτιστές αφέντες του, τους Χρυσούς – και ο μοναδικός δρόμος που μπορεί να το οδηγήσει στην απελευθέρωση είναι η επανάσταση. Κι έτσι ο Ντάροου θυσιάζεται στο όνομα του ευρύτερου καλού για το οποίο η Ηώ, η πραγματική αγάπη και πηγή της έμπνευσής του, έδωσε τη δική της ζωή. Γίνεται Χρυσός, διεισδύοντας στο προνομιούχο βασίλειό τους, για να μπορέσει να το καταστρέψει από μέσα. Πρόβατο ανάμεσα στους λύκους σ’ έναν κόσμο απάνθρωπο, ο Ντάροου συναντά τη φιλία, τον σεβασμό, ακόμα και την αγάπη – αλλά και την οργή πανίσχυρων αντιπάλων. Για να εξαπολύσει και να κερδίσει τον πόλεμο που θ’ αλλάξει τη μοίρα της ανθρωπότητας, ο Ντάροου πρέπει να αντιμετωπίσει τη δολιότητα που τον περιβάλλει, να υπερνικήσει την ανθρώπινη λαχτάρα του να ανταποδώσει το κακό που του έκαναν – και να αγωνιστεί όχι για μια βίαιη εξέγερση αλλά για μια ελπιδοφόρα αναγέννηση. Παρόλο που ο δρόμος μπροστά του είναι γεμάτος κίνδυνο και εξαπάτηση, ο Ντάροου πρέπει να επιλέξει να ακολουθήσει τις αρχές της Ηώς για αγάπη και δικαιοσύνη, προκειμένου να ελευθερώσει τον λαό του. Πρέπει να ζήσει για περισσότερα…
