Για να είμαι ειλικρινής αυτό που ξεχώρισα είναι πως δεν πρόκειται για ένα κλασσικό παιδικό βιβλίο που διδάσκει στα παιδιά λόγου χάρη την ανακύκλωση, τη φιλία ή την αποδοχή του διαφορετικού. Αντίθετα περιλαμβάνει τις ιστορίες 100 γυναικών, που η κάθεμία ξεχώρισε με τον δικό της τρόπο, κατατάσσοντάς το όχι μόνο στα βιβλία για παιδιά, αλλά και σε αυτά που υπάρχουν στη βιβλιοθήκη ενός ενήλικα.
Η αφήγηση είναι απλή δίνοντας έμφαση σε αυτό που πρέπει να κρατήσει ο αναγνώστης και να θυμάται για την κάθε μία προσωπικότητα. Εστιάζει σε αυτό που πρόσφερε η ηρωίδα με έναν τόνο ενθαρρυντικό, ευαίσθητο, ρεαλιστικό και ίσως με γλυκό τόνο.
Γενικά ανήκει στη κατηγορία παιδικών βιβλίων με το κάτι διαφορετικό που ξεχωρίζουν από τα υπόλοιπα. Παρουσίαζει ρεαλιστικά, αληθινά πρότυπα που όχι μόνο έδειξαν απλά την αγάπη, την Ειρήνη και τα λοιπά αλλά έδωσαν θάρρος, τόλμη για να προσπαθείς πάντα γι αυτό που ονειρεύεσαι.
Προσωπικά, αν με ρωτήσετε, αγαπώ την μπαλαρινα Misty Copeland. Εντυπωσιακή, παθιασμένη, ισορροπημένη και φυσικά ασχολείται με μια από τις αδυναμίες μου, το μπαλέτο.
Λίγα λόγια :
