Jo Nesbo: Η δίψα
10:01:00 π.μ.
Αξιόλογο ύφος γραφής και μια ιστορια που ρέει αβίαστα χωρίς να μπερδεύει τον αναγνώστη είναι τα δυνατά του σημεία. Με τον Nesbo ποτέ δεν βαριέσαι γιατί παρουσιάζει την ιστορία από τις πλευρές του κάθε προσώπου στο βιβλίο, ακόμα και των θυμάτων. Διαβάζουμε ένα κομμάτι που αφορά την οπτική του Harry Hole, ένα άλλο του διευθυντή της αστυνομίας, κάποιο άλλο του φίλου και φυσικά ένα κομμάτι από τα θύματα. Οι οπτικές είναι πολλές και αυτό είναι ένα πλεονέκτημα, διότι ποτέ η ιστορία δεν γίνεται ανιαρή.
Επίσης η μεγάλη μου απορία ήταν πάντα πως μπορεί ένας συγγραφέας να κάνει τόσες εκτενείς αναφορές σε ψυχολογικά προφίλ και γενικά σε θέματα ψυχολογίας που αφορούν τη συμπεριφορά. Προφανώς και έχει και δεχτεί βοήθεια άλλα και πάλι ο τρόπος που τα παρουσιάζει μέσα από το στόμα του ψυχολόγου, φίλου του Harry είναι εντυπωσιακός.
Οπότε, λυπάμαι που θα σας απογοητεύσω όπως βλέπετε, γιατί δεν βρίσκω κάτι αρνητικό να σχολιάσω για αυτό το βιβλίο. Ο Νορβηγός συγγραφέας "βούτηξε για άδεια και έπιασε γεμάτα" όπως περίπου γράφει στο βιβλίο του. Ο δε πρωταγωνιστής του Harry Hole δίνει για μία ακόμη φορά "ρεσιτάλ ερμηνείας" με την αντισυμβατικό, αβίαστο, χιουμοριστικό και κάπως καταθλιπτικό χαρακτήρα του.
Λίγα λόγια:
Πλινκ: Ο ήχος του ταιριάσματος στο Tinder είναι ο τελευταίος που θα ακούσει η Ελίζε Χέρμανσεν πριν πέσει θύμα δολοφονίας μες στο διαμέρισμά της. Το νεκρό κορμί της θα βρεθεί από την αστυνομία σημαδεμένο και στραγγισμένο από το αίμα.
Όταν μια ακόμα γυναίκα δολοφονείται, τα αντανακλαστικά του πρώην επιθεωρητή και νυν καθηγητή στην Αστυνομική Ακαδημία Χάρι Χόλε, θρυλικού διώκτη σίριαλ κίλερ, ενεργοποιούνται…
Άλλωστε ένας επαναλαμβανόμενος εφιάλτης στοιχειώνει τον ύπνο του, φωνές κατακλύζουν κάθε τόσο το μυαλό του: υπάρχει ένας δολοφόνος που ο Χάρι δεν κατάφερε να συλλάβει. Μήπως ήρθε η ώρα να αναμετρηθούν ξανά;
«Σιωπηλές κραυγές φούντωναν μες στο κεφάλι του, κατέκλυζαν το δωμάτιο και το κορμί του. Κραυγές που ήθελαν να δραπετεύσουν, που έπρεπε να δραπετεύσουν. Μήπως αποτρελαινόταν; Σήκωσε το βλέμμα προς το τζάμι του παραθύρου. Το μόνο πράγμα που φαινόταν στο σκοτάδι ήταν η αντανάκλασή του. Ήταν εκείνος. Εκεί έξω ήταν εκείνος. Τους περίμενε. Τραγουδώντας. Βγείτε να παίξουμε!
Ο Χάρι έκλεισε τα μάτια του.
Όχι, δεν τους περίμενε. Τον περίμενε. Περίμενε τον Χάρι. Βγες να παίξουμε!»
0 σχόλια