Βιβλία

Jo Nesbo: Η δίψα

10:01:00 π.μ.

 Το τελευταίο βιβλίο που διάβασα για τον Ιούλιο ήταν το καλύτερο κύκνειο άσμα που θα μπορούσε να μου προσφέρει αυτός ο μήνας. Και φυσικά η επιτομή του αστυνομικού μυθιστορήματος κατ' εμέ. Επέστρεψα ,λοιπόν, και πάλι στις ανοιχτές αγκάλες του Jo Nesbo και του διαχρονικά αγαπημένου μου επιθεωρητή Harry Hole. Παράξενο που τα βιβλία του θα μου θυμίζουν πάντα ανέμελα καλοκαίρια πάνω σε μία αιώρα γιατί κάθε άλλο παρά αθώα και ανέμελα είναι. Το συγκεκριμένο είναι από τα τελευταία περίπου που κυκλοφόρησαν και ονομάζεται "Η Δίψα". Περιττό να σας πω πως και σε αυτό το βιβλίο δεν κατάφερα να βρω ούτε έναν ύποπτο, διότι η γραφή του Nesbo δεν είναι ούτε στο ελάχιστο αποκαλυπτική σε αυτόν τον τομέα.
 Αξιόλογο ύφος γραφής και μια ιστορια που ρέει αβίαστα χωρίς να μπερδεύει τον αναγνώστη είναι τα δυνατά του σημεία. Με τον Nesbo ποτέ δεν βαριέσαι γιατί παρουσιάζει την ιστορία από τις πλευρές του κάθε προσώπου στο βιβλίο, ακόμα και των θυμάτων. Διαβάζουμε ένα κομμάτι που αφορά την οπτική του Harry Hole, ένα άλλο του διευθυντή της αστυνομίας, κάποιο άλλο του φίλου και φυσικά ένα κομμάτι από τα θύματα. Οι οπτικές είναι πολλές και αυτό είναι ένα πλεονέκτημα, διότι ποτέ η ιστορία δεν γίνεται ανιαρή.
Επίσης η μεγάλη μου απορία ήταν πάντα πως μπορεί ένας συγγραφέας να κάνει τόσες εκτενείς αναφορές σε ψυχολογικά προφίλ και γενικά σε θέματα ψυχολογίας που αφορούν τη συμπεριφορά. Προφανώς και έχει και δεχτεί βοήθεια άλλα και πάλι ο τρόπος που τα παρουσιάζει μέσα από το στόμα του ψυχολόγου, φίλου του Harry είναι εντυπωσιακός.
Οπότε, λυπάμαι που θα σας απογοητεύσω όπως βλέπετε, γιατί δεν βρίσκω κάτι αρνητικό να σχολιάσω για αυτό το βιβλίο. Ο Νορβηγός συγγραφέας "βούτηξε για άδεια και έπιασε γεμάτα" όπως περίπου γράφει στο βιβλίο του. Ο δε πρωταγωνιστής του Harry Hole δίνει για μία ακόμη φορά "ρεσιτάλ ερμηνείας" με την αντισυμβατικό, αβίαστο, χιουμοριστικό και κάπως καταθλιπτικό χαρακτήρα του.

 Λίγα λόγια:
Πλινκ: Ο ήχος του ταιριάσματος στο Tinder είναι ο τελευταίος που θα ακούσει η Ελίζε Χέρμανσεν πριν πέσει θύμα δολοφονίας μες στο διαμέρισμά της. Το νεκρό κορμί της θα βρεθεί από την αστυνομία σημαδεμένο και στραγγισμένο από το αίμα. 
Όταν μια ακόμα γυναίκα δολοφονείται, τα αντανακλαστικά του πρώην επιθεωρητή και νυν καθηγητή στην Αστυνομική Ακαδημία Χάρι Χόλε, θρυλικού διώκτη σίριαλ κίλερ, ενεργοποιούνται…
Άλλωστε ένας επαναλαμβανόμενος εφιάλτης στοιχειώνει τον ύπνο του, φωνές κατακλύζουν κάθε τόσο το μυαλό του: υπάρχει ένας δολοφόνος που ο Χάρι δεν κατάφερε να συλλάβει. Μήπως ήρθε η ώρα να αναμετρηθούν ξανά;

«Σιωπηλές κραυγές φούντωναν μες στο κεφάλι του, κατέκλυζαν το δωμάτιο και το κορμί του. Κραυγές που ήθελαν να δραπετεύσουν, που έπρεπε να δραπετεύσουν. Μήπως αποτρελαινόταν; Σήκωσε το βλέμμα προς το τζάμι του παραθύρου. Το μόνο πράγμα που φαινόταν στο σκοτάδι ήταν η αντανάκλασή του. Ήταν εκείνος. Εκεί έξω ήταν εκείνος. Τους περίμενε. Τραγουδώντας. Βγείτε να παίξουμε!
Ο Χάρι έκλεισε τα μάτια του.
Όχι, δεν τους περίμενε. Τον περίμενε. Περίμενε τον Χάρι. Βγες να παίξουμε!»

Περί...ζωής

The ultimate bookish tag: Η ελληνική εκδοχή

10:59:00 π.μ.

 Έψαχνα για το τι θα μπορούσα να προσθέσω στο blog και ανακάλυψα αυτό το πολύ διασκεδαστικό bookish tag, το οποίο από την αγγλική εκδοχή το έκανα στην ελληνική. Μπορείτε και εσείς να το δοκιμάσετε και θα ήθελα πολύ να δω τις απαντήσεις σας!

 1. Νιώθεις άρρωστη όταν διαβάζεις στο αυτοκίνητο;
Πάρα πολύ! Βασικά και χωρίς να διαβάζω είχα θέμα με τις ζαλάδες, οπότε το να διαβάσω το κάνει ακόμα χειρότερο.
2. Ποιος συγγραφέας έχει το πιο μοναδικό ύφος γραφής για εσένα;
Χμμμ δεν ξέρω για να είμαι ειλικρινής. Διαβάζω πολύ λογοτεχνία του φανταστικού και οι διαφορές στη γραφή είναι ελάχιστες. Αν όμως έπρεπε να ξεχωρίσω κάποιο πρόσφατο βιβλίο θα έλεγα το "Οι αόρατες ερινύες της καρδιάς''.
3. Harry Potter ή Twilight Saga; Δώσε τρεις λόγους για να υποστηρίξεις την άποψη σου.
Αν και δεν είμαι μεγάλη φαν του Harry Potter και αγαπώ τις ιστορίες αγάπης, θα έλεγα Harry Potter δαγκωτό. Πολύ πιο εντυπωσιακές ταινίες, με πλούσιο περιεχόμενο που σου προκαλούν ανάμεικτα συναισθήματα, γέλιο και νιώθεις ότι μεγαλώνεις με τους πρωταγωνιστές.
4. Κρατάς τσάντα για τα βιβλία σου; Και αν ναι, τι άλλο εκτός από βιβλία περιέχει;
Συνήθως παίρνω στο χέρι το βιβλίο μου μαζί με έναν σελιδοδείκτη.
5. Μυρίζεις τα βιβλία σου;
Ακόμα και χωρίς να το καταλάβω!
6. Βιβλία με ή χωρίς κάποια σχέδια;
Προτιμώ χωρίς γιατί έτσι η φαντασία καλπάζει.
7. Ποιο βιβλίο λάτρεψες ενώ διάβαζες αλλά μετά ανακάλυψες ότι δεν ήταν ποιοτικό;
Τη σειρά ''Νυχτερινό Σχολείο''. Ήξερα ότι δεν είναι γνωστή και απορούσα, αλλά μετά το τρίτο βιβλίο απογοητεύτηκα οικτρά.
8. Έχεις αστείες ιστορίες που περιλαμβάνουν βιβλία από τη παιδική σου ηλικία;
Βασικά όχι ιδιαίτερα!
9. Ποιο είναι το πιο μικρό βιβλίο στη βιβλιοθήκη σου;
Δύο αστυνομικά μυθιστορήματα που είναι στην έκδοση pocket.
10. Ποιο είναι το πιο λεπτό βιβλίο στη βιβλιοθήκη σου;
Μία ποιητική συλλογή της Κικής Δημουλά.
11. Γράφεις όσο καλά διαβάζεις; Βλέπεις τον εαυτό σου ως συγγραφέα στο μέλλον;
Αναμφισβήτητα είναι το επάγγελμα των ονείρων μου. Αν μπορώ βέβαια να το κάνω επάγγελμα. Παρόλα αυτά λατρεύω το γράψιμο, όσο αυστηρή και αν είμαι με τον εαυτό μου.
12. Πότε άρχισες να διαβάσεις βιβλία;
Θυμάμαι τον εαυτό μου γύρω στα 10 χρονών να διαβάσει τη πρώτη σειρά βιβλίων που μου αγόρασε η μαμά μου. Αλλά από μωρό κοιτούσα παραμύθια.
13. Ποιο είναι το αγαπημένο σου κλασσικό βιβλίο;
''Οι μικρές κυρίες'' είναι πραγματικά καταπληκτικό βιβλίο.
14. Στο σχολείο ποιο ήταν το αγαπημένο σου μάθημα;
Παραδόξως η ιστορία, μια και η λογοτεχνία δεν διδασκόταν όπως θα έπρεπε.
15.Αν σου φέρνανε ως δώρο ένα βιβλίο που έχεις διαβάσει και δεν σου άρεσε, τι θα έκανες; 
Αν είχε κάρτα αλλαγής (πιστέψτε με έχουν) θα το άλλαζα. Αλλιώς θα το κρατούσα απλά.
16. Ποια είναι η πιο άγνωστη σειρά βιβλίων που είναι παρόμοια με τον Harry Potter ή το Hunger Games;
Καμία, υποθέτω.
17. Τι κακιά συνήθεια έχεις ενώ γράφεις στο blog σου;
Δυστυχώς να αποσπάται η προσοχή μου από το οτιδήποτε.
18. Ποια είναι η αγαπημένη σου λέξη;
Έχω πολλές αγαπημένες λέξεις. Μου αρέσει η μαία, η Αλκμήνη, η αγάπη.
19. Είσαι nerd, dork, or dweeb? Όλα τα προηγούμενα;
Είμαι μία περήφανη nerd!
20. Vampires or Fairies? Γιατί;
Θα επιλέξω τους βρικόλακες γιατί τα ξωτικά παραείναι περίεργα και τα ζωώδη ένστικτά τους...
21. Shapeshifters or Angels? Γιατί;
Άγγελοι. Όσοι με ξέρουν θα καταλάβουν.
22. Spirits or Werewolves? Γιατί;
Werewolfs για πολλούς λόγους.
23. Zombies or Vampires? Γιατί;
Vampires δαγκωτό. Δεν μου αρέσουν τα ζόμπι.
24. Ερωτικά τρίγωνα ή ξεχασμένη αγάπη;
Μου αρέσει η δράση οπότε προτιμώ ερωτικά τρίγωνα.
25. Και τέλος: Τελείως ρομαντικά βιβλία ή βιβλία δράσης με κάποιες σκηνές ρομαντισμού;
Αν οι ρομαντικές σκηνές είναι αρκετές τότε επιλέγω τα βιβλία δράσης γιατί και ο πολύς ρομαντισμός καταντάει εξωπραγματικός.

Βιβλία

Pola Hawkins: Το κορίτσι του τρένου

4:41:00 μ.μ.

 "Το κορίτσι του τρένου" είναι από αυτά τα βιβλία που τα κουβαλάς μαζί σου σε ένα road trip και σε κάτι ωρίτσες το έχεις τελειώσει. Ψυχολογικό θρίλερ και αυτό και όπως ξέρετε ο μαζοχισμός σε τέτοιου είδους βιβλία ξεπερνάει το κανονικό. Από τη μια δίψας να διαβάσεις την επόμενη σελίδα και από την άλλη όταν το κάνεις κάθεσαι για καμιά ώρα ατενίζοντας το κενό.
Μέτριο ανάγνωσμα που πλέκει λεπτομερώς τη ζωή της πρωταγωνίστριας, Ρέιτσελ, και ατη συνέχεια προσθέτει τα επιπλέον. Ωραία εμβάθυνση στην ψυχολογία της κοπέλας, στο πως αντιδρά και συμπεριφέρεται μια γυναίκα έχοντας καταστρέψει το γάμο της και βουλιάζοντας στον σκοτεινό δρόμο του αλκοολισμού. Μία νυχτα αρκεί για να μπλεχτεί σε μια ιστορια δίχως τέλος. Αυτό που συνέβη δεν μπορεί να διαλευκανθεί χωρίς η Ρέιτσελ να θυμηθεί τι έκανε εκείνο το μοιραίο βράδυ. Στο μεταξύ μπλέκεται στις ζωές ενός αγνώστου ζευγαριού και της οικογένειας του πρώην άντρα της. 
Ενδιαφέρον προκαλεί το πως η συγγραφέας παρόλο τον αλκοολισμό της κοπέλας την παρουσιάζει, στις κρίσιμες στιγμές και κυρίως στο τέλος με έναν εντυπωσιακό δυναμισμό, υπέροχη, υπομονή και συμπόνια. Καταφέρνει να διατηρήσει την ψυχραιμία της και σε αντίθεση με τα άλλα πρόσωπα να έχει το θράσος να ψάξει, να ερευνήσει το τι έδενε εκείνο το ζευγάρι και την οικογένειά του πρώην άντρα της. 
Αν σας αρέσουν τα ψυχολογικά θρίλερ και θέλετε να ξεκινήσετε από κάτι που σας βάζει σταδιακά στο δρόμο αυτού του είδους της λογοτεχνίας ένα βιβλίο είναι "Το κορίτσι του τρένου". Δυνατό, καλογραμμένο και όχι με πολλες εκπλήξεις ή δράματα.

 Λίγα λόγια:
ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ ΤΑ ΙΔΙΑ
Η Ρέιτσελ παίρνει το ίδιο τρένο κάθε πρωί. Ξέρει ότι θα σταματήσει στον ίδιο σηματοδότη, την ίδια ώρα, και θα αντικρίσει τα ίδια σπίτια δίπλα στις ράγες. Αρχίζει, μάλιστα, να νιώθει οικεία με το ζευγάρι που ζει σ’ ένα από αυτά. «Τζες» και «Τζέισον» τους αποκαλεί. Η ζωή τους, στα δικά της μάτια, είναι τέλεια. Μακάρι να μπορούσε και η Ρέιτσελ να είναι τόσο ευτυχισμένη.

ΜΕΧΡΙ ΣΗΜΕΡΑ
Και μια μέρα βλέπει κάτι που τη σοκάρει. Κρατάει μόλις μία στιγμή μέχρι να ξεκινήσει και πάλι το τρένο, αλλά είναι αρκετό. Κι αυτό αλλάζει τα πάντα. Τώρα η Ρέιτσελ έχει την ευκαιρία να γίνει μέρος της ζωής που παρακολουθούσε από μακριά. Τώρα ήρθε η ώρα να το καταλάβουν κι εκείνοι: είναι κάτι πολύ περισσότερο από ένα κορίτσι του τρένου…

Βιβλία

Διαγωνισμός δύο αντιτύπων του βιβλίου "Η Μάγισσα" ΕΛΗΞΕ

1:40:00 μ.μ.

Τι σας είχα πει; Πως μου αρέσει πάρα πολύ να διαβάζω αστυνομική λογοτεχνία το καλοκαίρι. Λοιπόν, δύο από εσάς θα έχουν την ευκαιρία να πάρουν το βιβλίο της Camilla Lackberg "Η Μάγισσα" στις καλοκαιρινές τους εξορμήσεις. Ένα βιβλίο που σου κόβει την ανάσα σε κάθε σελίδα του, γιατί όλοι ξέρουμε πως οι Νορβηγοί είναι ειδικοί στα αστυνομικά. Το καλύτερο είναι πως αυτη τη φορά θα υπάρξει ένας τυχερός από το facebook και ένας από το instagram! 
Μπείτε στη σελίδα μου στο facebook, ακολουθήστε την και γράψτε σε σχόλιο δύο άτομα που θα θέλατε να συμμετάσχουν.
Για το instagram μπορείτε να μπείτε στο @_iasmos για να μάθετε περισσότερα.

 Λήγει στις 24/7 και οι νικητές θα ανακοινωθούν με μήνυμα.

Βιβλία

Gillian Flynn: Αιχμηρά αντικείμενα

2:41:00 μ.μ.

 Έχω μια περίεργη αγάπη για την αστυνομική λογοτεχνία με στοιχεία ψυχολογικού θρίλερ. Ναι, το παραδέχομαι. Και σας το γράφω με μία περίεργη αίσθηση, διότι δεν μου κάνει πάντα καλό να διαβάζω βιβλία αυτού του είδους, που επηρεάζουν την ψυχολογία. Όχι κάτι σοβαρό, απλά με σοκάρουν για λίγο και τα σκεφτόμαι όλη τη μέρα. Παρόλα αυτά, πάντα θαυμάζω το μυαλό που τα δημιούργησε. 
Στην προκειμένη περίπτωση, είναι η αγαπητή Gillian Flynn, της οποίας βιβλίο διαβάζω πρώτη φορά. Έφτασε στα χέρια μου το "Αιχμηρά αντικείμενα", το πρώτο της αστυνομικό μυθιστόρημα και ανυπομονούσα να το διαβάσω, πιο πολύ γιατί η όρεξη για αστυνομικό ανοίγει παραδόξως το καλοκαίρι.
 Η αρχική μου εντύπωση ήταν πως πρόκειται για ενα κοινότυπο, σχεδόν αδιάφορο του είδους του, διότι πίστευα ότι είχα βρει τον δολοφόνο. Όλες οι ενδιάμεσες σελίδες -υποτίθεται- ήταν απλά καθυστέρηση της αποκάλυψης. Κι όμως, διαψεύστηκα για άλλη μια φορά. Δεν μπορώ να πω πως σε κάθε σελίδα υπήρχε ένα συνταρακτικό γεγονός ή ότι ήταν όλο εκπλήξεις, όμως ήταν ενδιαφέρον και κατέληξε σχεδόν εντυπωσιακά. Και αυτό διότι επικεντρώνεται πιο πολύ στην αρρωστημένη σχέση μάνας-κόρης και κρατάει την υπόθεση των -μόνο- δύο θυμάτων σε χαμηλούς τόνους. Η ροή των γεγονότων είναι ήρεμη, αφήνει τον αναγνώστη να δει πολλές πλευρές από την ιστορία, να αποκτήσει άποψη, ίσως και να ανακαλύψει -λανθασμένα- τον δολοφόνο. Υπάρχουν σκηνές με μεγάλη, ψυχολογική ένταση, κατά τη γνώμη μου, οι όποιες κατατάσσουν το βιβλίο κύριως στα ψυχολογικά θρίλερ. 
Εν κατακλείδι η γραφή της Flynn είναι καλή, δίχως εκπλήξεις όμως με τάση να βουτάει στον σκοτεινό κόσμο της προσωπικότητας των πρωταγωνιστών.
Να σημειωθεί ότι η περιέργεια μου για τη σειρά που είναι βασισμένη στο βιβλίο, ξεπερνά τα όρια του μεγάλου.

Λίγα λόγια:
Η πρωταγωνίστριά του Καμίλ Πρίκερ, δημοσιογράφος, επιστρέφει ύστερα από χρόνια στη γενέτειρά της με αφορμή τους φόνους δύο νεαρών κοριτσιών την εξιχνίαση των οποίων καλείται να καλύψει για λογαριασμό της εφημερίδας της. Η επιστροφή της θα την αναγκάσει να έρθει ξανά σε επαφή με την οικογένειά της από την οποία έχει αποξενωθεί και θα ξαναξυπνήσει τις μνήμες της οικογενειακής τραγωδίας που βαραίνουν το παρελθόν της. Παράλληλα η αστυνομική έρευνα που διενεργείται μοιάζει αδιέξοδη και η μόνη λύση για να λυθεί το παζλ των φόνων είναι η κατάδυση της Καμίλ στην προσωπική της κόλαση. 

Βιβλία

Mark Manson: The subtle art of not giving a fuck

3:49:00 μ.μ.

 Αν αναρωτιέστε, ναι διάβασα για πρώτη φορά βιβλίο αυτοβελτίωσης. Αν αναρωτιέται ο εαυτός μου (που το κάνει) γιατί διάβασα κάτι, το οποίο προσωπικά θεωρώ κοινότυπο και αδιάφορο, θα απαντήσω και σε αυτό: απλή περιέργεια. Εξάλλου ποιος άνθρωπος, ο οποίος φιλοδοξεί να μυηθεί στον κόσμο της λογοτεχνίας, απορρίπτει κάποιο από "τα παιδιά" της; 
 Έτσι, λοιπόν έλαβα από τις εκδόσεις Έσοπτρον το βιβλίο του Mark Manson "The subtle art of not giving a fuck", ελληνικώς "Η ευγενής τέχνη του να τα γράφεις όλα στα...". Το θέμα με το βιβλίο αυτό είναι πως από τη μία με έκανε να συμφωνώ και να ταυτίζομαι ορισμένες φορές ή ακόμα και να βρίσκω λύσεις σε δικά μου θέματα και άλλες με έκανε να μην θέλω να το συνεχίσω καθόλου. Στην ουσία σου μαθαίνει πως να αμφισβητείς τα πάντα, πως δεν γνωρίζεις τίποτα και πως όλα είναι ανούσια αν προσπαθείς για να τα επιτύχεις.
 Κάποιος που δεν ''βουτούσε'' λίγο στις έννοιες του Manson θα πετούσε το βιβλίο με δύναμη στον τοίχο, λες και ευθύνεται για όλα του τα προβλήματα. Το ζήτημα όμως, είναι να έχετε ευρύ πνεύμα και δεκτικότητα για να το διαβάσετε. Και αυτό γιατί, προσωπικά μου φαινόταν σαν να έχω κάποιον να με επιπλήττει συνεχώς για τις επιλογές μου και τις αξίες που έχω.
 Αρχικά  εκφράζει την άποψη πως όλα τα αρνητικά που συμβαίνουν στη ζωή μας θα πρέπει να τα θεωρούμε θετική εμπειρία, να μην εμπιστευόμαστε πάντα τα συναισθήματα μας καθώς αυτά πολλές φορές δημιουργούν μία στρεβλή πραγματικότητα και πως το να είσαι αδιάφορος δεν σημαίνει πως είσαι αναίσθητος. Βασικά αυτό που θέλει να πει είναι πως πρέπει να αποδεχθείς τη διαφορετικότητά σου με τρόπο που να μην καταλήξεις εγωιστής και ούτε να αποποιηθείς των ευθυνών σου, θυματοποιώντας τον εαυτό σου. Τα πρώτα κεφάλαια χαρακτηρίζονται ως εξής "πολύς λόγος για το τίποτα". Όχι πως κάποιος δεν θα αποκομίσει πολλά από αυτά, αλλά το να γράφεις αρχικά "μην εμπιστεύεσαι τον εαυτό σου" και στην συνέχεια "είσαι μοναδικός" αποτελεί με τη πρώτη ματιά μία αντίφαση που προσωπικά με έκανε να δω με κάπως αρνητική ματιά τον Manson. Δεν μπορείς να λες κατάμουτρα στον άλλον, που έχει επιλέξει το βιβλίο σου για κάποια συμβουλή, πως δεν είναι ιδιαίτερος, τα συναισθήματα και οι αναμνήσεις του είναι η πιο στρεβλή και αναξιόπιστη πραγματικότητα, πως συμπεριφέρεται λάθος γιατί το μόνο που κάνει είναι να κατηγορεί τον κόσμο και όχι τον εαυτό του.
 Κι όμως αυτό είναι το θέμα: ο Manson πρώτα επιπλήττει μέσω εντυπωσιακών, κατά τη γνώμη μου, και στοχευμένων παραδειγμάτων και στη συνέχεια σου παρουσιάζει τη δική του λύση, τον δικό του δρόμο. Βέβαια το γεγονός ότι ο ίδιος υπήρξε σπάταλος, εγωιστής, κυνικός και φιλόδοξος όπως γράφει, δεν μου αρέσει ιδιαίτερα με την έννοια πως όλοι "οι αποτυχημένοι" στη ζωή γράφουν για τη ζωή. Γιατί κάποιος που έχει αποκομίσει όμορφες εμπειρίες να μην γράψει βιβλίο αυτοβελτίωσης; Παρόλα αυτά, όμως και όπως προείπα με την επίπληξη, σε συμβουλεύει, σου δείχνει κάτι.
Μην ρίχνεις τις ευθύνες στους άλλους και μην θυματοποιείσαι. Βίωσε τον πόνο, την απογοήτευση, την τελμάτωση και από εκεί θα αρχίσεις. Ξέρω πως ακούγεται πολύ συνηθισμένο, μα αν διαβάσετε το βιβλίο και με αρκετή σοβαρότητα προς τον εαυτό σας θα δείτε πως τελικά έχει ένα δίκιο. Προσωπικά, η ενότητα για την έννοια του "ρομάτζου" μου άρεσε αρκετά. Αμφισβητεί κάποιες αντιλήψεις και θεωρίες και αναλύει πως η αγάπη δεν είναι προϋποθέσεις  και συμφωνίες αλλά αγώνας τόσο προσωπικός όσο και μεταξύ των δύο συντρόφων.
Επίσης αν θέλετε να αγοράσετε το βιβλίο μπορείτε να επισκεφθείτε το site των εκδόσεων Έσοπτρον και με το κουπόνι iasmos20 να έχετε έκπτωση 20%

Βιβλία

Τα ''Αιχμηρά Αντικείμενα" της Gillian Flynn έγινε τηλεοπτική σειρά!

12:16:00 μ.μ.

 Η περηφάνια και η αγάπη μου για την αστυνομική λογοτεχνία μεγαλώνει και άλλο καθώς η αξιέπαινη συγγραφική αρχή της Gillian Flynn τα ''Αιχμηρά Αντικείμενα" που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Μεταίχμιο, παίρνουν σάρκα και οστά. 
Συγκεκριμένα ο σκηνοθέτης Jean-Marc Vallee, που ήταν υποψήφιος για Όσκαρ (Dallas Buyers Club) και οι ηθοποιοί Amy Adams, Patricia Clarkson, Chris Messina, Eliza Scanlen, όπως και η Gillian Flynn μαζί με τον Marti Noxon που συνυπογράφουν το σενάριο, ενώνουν τις δυνάμεις τους. Το αποτέλεσμα αναμένεται τουλάχιστον εντυπωσιακό, (ελπίζουμε) αρκετά πιστό στο βιβλίο και φυσικά το τηλεοπτικό γεγονός αυτού του καλοκαιριού. Η σειρά μυστηρίου, λοιπόν, κάνει πρεμιέρα στην Αμερική την Κυριακή 8 Ιουλίου 2018 και την ίδια στιγμή θα μπορέσουμε να την δούμε και όλοι εμείς οι Έλληνες λάτρεις της αστυνομικής λογοτεχνίας και του κινηματογράφου, από την Novacinema.
 Όσο για εμένα θα κάνω τα αδύνατα δυνατά για να παρακολουθήσω τη σειρά, αφού πρώτα κάνω μία βουτιά στο βιβλίο. Και αυτό διότι όλοι ξέρουμε πως όσο να 'ναι τα βιβλία εντυπωσιάζουν πολύ περισσότερο. Επιπλέον, μόλις το διαβάσω θα έχω και μία πιο ολοκληρωμένη άποψη για αυτό, αν και ήδη έχω την αίσθηση πως θα με κάνει να ανατριχιάσω. Ελπίζω να είναι τόσο καλό όσο ακούγεται γιατί τα βραβεία CWA Ian Fleming Steel Dagger και CWA New Blood Fiction Dagger δεν είναι και λίγα. 
 Για όσους το διάβασαν περιμένω πολλά σχόλιά σας και προς Θεού όχι το τι συμβαίνει στο βιβλίο. Απλά να μοιραστούμε την αγωνία και τον ενθουσιασμό.

Βιβλία

R.L.Stine: Μην ξενυχτήσεις

7:25:00 μ.μ.

Το δεύτερο βιβλίο που διάβασα μέσα στον Ιούνιο, ήταν ένα εφηβικό θρίλερ του Stain και μπορώ να πω πως ήταν πολύ ωραίο. 
Η πλοκή ήταν αξιόλογη και δεν σε έκανε να το αφήσεις κάτω ούτε λεπτό παρά τη μικρή έκταση του. Απολαυστικό περιεχόμενο, χωρίς ιδιαίτερες εκπλήξεις, το οποίο ακολουθεί το τυπικό ενός θρίλερ παραμένοντας προσιτό στους εφήβους.
Πρόκειται για μια κοπέλα, την Λιζα, η οποία μετακομίζει σε μία νέα πόλη, όπου αρχικά όλα είναι εντάξει. Μετά, όμως από το αυτοκινητιστικό ατύχημα, κατά το οποίο σκοτώνεται ο πατέρας της, τα πράγματα γίνονται περίπλοκα. Η Λίζα βλέπει περίεργα όντα και όταν πιάνει δουλειά ως μπειμπι σιτερ στην οδό Φίαρ, δαίμονες εμφανίζονται από το πουθενά και όλοι νομίζουν πως είναι τρελή. Κι όμως κάτι κρύβει η πόλη.
Το τέλος ηταν φυσικά ανεξήγητο και σου προκαλούσε μια ανατριχίλα, όπως άλλωστε τα περισσότερα θρίλερ.
Παρόλα αυτά ήταν ένα απολαυστικό βιβλίο, ευκολοδιάβαστο, χωρίς δυσκολίες ή πολλές ανατροπές.

 Λίγα λόγια:
Στη µικρή πόλη Σέιντισαϊντ, φροντίζεις να µη µείνεις ξύπνιος µέχρι αργά, γιατί µπορεί να σου συµβούν ένα σωρό φριχτά πράγµατα...
Τόσο στη διάρκεια της µέρας όσο και µέσα στη νύχτα η Λίζα Μπρουκς ταλαιπωρείται από εφιάλτες και παραισθήσεις. Μήπως οφείλονται στο τροµακτικό δυστύχηµα που την καθήλωσε για βδοµάδες στο νοσοκοµείο; Όταν η Λίζα µαθαίνει πως µια γειτόνισσα ψάχνει µπέιµπι σίτερ για το αγοράκι της, αρπάζει την ευκαιρία για να απασχοληθεί µε κάτι και να ξεφύγει από τις βασανιστικές σκέψεις της. Όµως, τότε ξεκινούν οι φόνοι – και οι φίλοι της Λίζας αρχίζουν να πεθαίνουν ο ένας µετά τον άλλον. Άραγε οι εφιάλτες της γίνονται πραγµατικότητα;

Popular Posts

Like us on Facebook

Flickr Images

Ξεκίνησα αυτό το blog για να ικανοποιήσω το πάθος μου για τα βιβλία και την συγγραφή. Μπορεί να γίνεται "χαμός" από διάφορα άρθρα τελείως άσχετα μεταξύ τους αλλά ο καθένας δεν έχει μόνο ένα χαρακτηριστικό στην προσωπικότητά του.