Ο Φίλιππος Φιλίππου προτείνει "Ο εκατοντάχρονος που πήδηξε από το παράθυρο και εξαφανίστηκε"
3:15:00 μ.μ.
Φίλιππος ΦιλίππουΟ Γκράχαμ Γκριν, ο σπουδαίος βρετανός συγγραφέας που λέγεται πως έχασε το Νομπέλ λογοτεχνίας επειδή έγραφε αστυνομικά μυθιστορήματα, θεωρούσε τα έργα του ως entertainments, δηλαδή διασκεδαστικά. Παράλληλα, ο Ερνέστο Σάμπατο, ο μεγάλος αργεντινός μυθιστοριογράφος και δοκιμιογράφος, έγραψε ότι προτιμούσε τα αστυνομικά μυθιστορήματα όταν σε αυτά δινόταν έμφαση στο παιγνίδι και στο τέχνασμα. Ο δεύτερος εξ αυτών εννοούσε πως η αστυνομική λογοτεχνία μέσω ηρώων τύπου Ηρακλή Πουαρό που λύνουν αινίγματα ανάμεσα σε δύο παρτίδες μπριτζ, παρέχει στον αναγνώστη την ευκαιρία να απολαύσει τη δράση ερασιτεχνών ντετέκτιβ, κάτι που δεν συμβαίνει με το Ο ταχυδρόμος χτυπάει πάντα δυο φορές του Τζέιμς Κέιν ή το Έγκλημα και τιμωρία του Ντοστογιέφσκι. Το διασκεδαστικό είδος λογοτεχνίας το προχώρησε αρκετά ο επίσης Βρετανός Έντμουντ Κρίσπιν, ο οποίος το 1946 εξέδωσε την αστυνομική κωμωδία Το κινητό παιχνιδάδικο. Έρχεται τώρα ο Σουηδός Γιούνας Γιούνασον (γεν. το 1961), πρώην δημοσιογράφος και τηλεοπτικός παραγωγός, να πάει λίγο παραπέρα την αστυνομική κωμωδία με το πρώτο του μυθιστόρημα, το Ο εκατοντάχρονος που πήδηξε από το παράθυρο και εξαφανίστηκε, το οποίο έγινε μπεστ σέλερ στη Σουηδία, αποτελεί εκδοτικό φαινόμενο (έχει μεταφραστεί σε 35 γλώσσες), και γυρίζεται κινηματογραφική ταινία. Το γεγονός μοιάζει ανεξήγητο κι όμως δεν είναι. Διότι, πέρα από τη δεξιοτεχνική γραφή του, ο συγγραφέας έχει κατορθώσει να φτιάξει συναρπαστικούς ήρωες, οι οποίοι με τα κατορθώματά τους κερδίζουν τον αναγνώστη που διασκεδάζει, απολαμβάνοντας το ανατρεπτικό χιούμορ του.
Όλα αρχίζουν τον Μάιο του 2005, όταν ο Άλαν Κάρλσον, λίγο πριν από το πάρτι για τα εκατοστά γενέθλιά του, το σκάει από το γηροκομείο, όπου είναι τρόφιμος και κατευθύνεται προς το πουθενά. Στο σταθμό των λεωφορείων κλέβει τη βαλίτσα από έναν ξανθό νεαρό, αγοράζει ένα εισιτήριο με τα τελευταία του χρήματα, μπαίνει σ’ ένα λεωφορείο, κατεβαίνει σε έναν εγκαταλειμμένο σιδηροδρομικό σταθμό και συναντά έναν περίεργο κλέφτη μερικά χρόνια νεότερό του. Οι δυο τους ανοίγουν την κλεμμένη βαλίτσα και μένουν κατάπληκτοι όταν βλέπουν ότι είναι γεμάτη με χαρτονομίσματα, τα οποία είναι κλεμμένα και προέρχονται από εμπορία ναρκωτικών. Ο ξανθός νεαρός εργάζεται για μια εγκληματική οργάνωση, τηNever Again, της οποίας ο αρχηγός κάνει τον κόσμο άνω κάτω για να βρει τη βαλίτσα. Στο μεταξύ, ο αρχιεπιθεωρητής της αστυνομίας Άρονσον αναλαμβάνει να εξιχνιάσει την εξαφάνιση του Κάρλσον, πιστεύοντας πως έπεσε θύμα απαγωγής, ενώ το δίδυμο των κλεφτών γίνεται τρίδυμο και τετράδυμο (εξαιτίας μιας όμορφης κοκκινομάλλας ιδιοκτήτριας ενός σκύλου κι ενός ελέφαντα), κι ένα σωρό νεκροί πέφτουν στο πέρασμά τους.
Η πλοκή του μυθιστορήματος είναι ενδιαφέρουσα, καθώς η δράση δε σταματάει ούτε στιγμή, καθηλώνοντας τον αναγνώστη. Εμβολίμως, ο συγγραφέας παραθέτει, με μορφή αναδρομής στο παρελθόν, κομμάτια από την άκρως περιπετειώδη και απίθανη ζωή του Κάρλσον, ο οποίος έχει συναντήσει ως ειδικός στα εκρηκτικά, τον Φράνκο, τον Τρούμαν, τον Στάλιν, τον Τσόρτσιλ, τον Μάο και τον Ντε Γκολ. Με τις αναφορές του σε αυτές τις προσωπικότητες, ο Γιούνασον επιχειρεί να μιλήσει για συγκεκριμένα ιστορικά γεγονότα, δείχνοντας τα αντιβρετανικά, αντισταλινικά, αντιφασιστικά, αντιπολεμικά του αισθήματα. Κι όλα αυτά διανθισμένα με μικρά σχόλια για την κοινωνία στη σύγχρονη Σουηδία, τις συνήθειες των ανθρώπων, τον κρυμμένο ρατσισμό, τις κλοπές αυτοκινήτων από συμμορίες, την ελαφρότητα της τηλεόρασης και των εφημερίδων.
Πρόκειται για αστείο ανάγνωσμα που θίγει καθημερινά προβλήματα, υπαρξιακά και άλλα, που ατενίζει τη ζωή με αισιοδοξία και πάει κόντρα στη νοσηρότητα και τη μαυρίλα των μοδάτων σκανδιναβικών αστυνομικών μυθιστορημάτων.
0 σχόλια